Zniewolony umysł

 Pomysł utworu młody choreograf a zarazem autor scenopisu i   inscenizacji, Robert Bondara, nosił w sobie już od kilku lat. Balet w dwu odsłonach nie jest do końca wierny słynnej książce  Miłosza, powstał na jej motywach.

 

Postaci głównych bohaterów nie   odnoszą się do utajonych pod greckimi literami polskich pisarzy. Artysta mówi w rozmowie "Bydgoskiego Informatora Kulturalnego":  "Komponując  ruch nie chodzi mi o jakieś baletowe pas czy o   sekwencję ruchów, ale najważniejsze jest, by za każdym ruchem i   gestem kryła się jakaś treść i wartość emocjonalna, coś, co będzie w   stanie nabudować atmosferę i ułatwić widzowi rozczytanie tych   wszystkich, nie ukrywajmy, dość skomplikowanych problemów. Wierzę,   że tak można i do tego będę dążył. A to wszystko o czym mówię ma   związek z właściwym wyreżyserowaniem poszczególnych scen, ze   stworzeniem relacji między postaciami i z odejściem od budowania   sekwencji kroków, co jest charakterystyczne dla baletu klasycznego.   Mnie zależy na tworzeniu ruchu głównie w oparciu o warstwę treściową.  Czyli podążać od sensu do obrazu". W spektaklu wykorzystane zostały utwory Philipa Glassa (m.in.wybrane fragmenty kompozycji: "Metamorphosis", "Symfonia Nr   3", "Glassworks", "Mad rush", "Kwartet smyczkowy Nr 2", "Kwartet   smyczkowy Nr 5") i Wojciecha Kilara ("Kościelec") .Kostiumy Mariusza Napierały też nie odnoszą się do konkretnego czasu   historycznego. Diana Marszałek stworzyła jeden element scenografii :  jakby powalona piramidę, z której przezierają cegły , metalowe   uchwyty-stopnie i klitkowate okienka. .Na tę wieloznaczną bryłę nakładają  się  niekiedy  projekcje multimedialne. Dominujące kolory to szarości  , rozmytych światłem czerni i jasnych akcentów (sukienka Elpis) nałożą się projekcje multimedialne (chmury, płonąca lawa).
 

Dla Baletu Opery Nova jest to pierwsza pozycja baletu współczesnego w repertuarze.