Napój miłosny

Wystawione po raz pierwszy  w historii bydgoskiej sceny operowej , arcydzieło belcanta i opery komicznej.

Reżyser, Krzysztof Nazar mówił w wywiadzie przeprowadzonym przez Wiesława Kowalskiego: " (...) opera opowiada o odwiecznym problemie wynikającym z odmienności między kobietą i mężczyzną, o różniących się charakterach  i sposobach widzenia świata, także o stosunkach między ludźmi , o wierności wobec swoich przekonań, zmienności natury, dojrzewaniu uczuć. Tyle, że  jest to opowiedziane  nie w wymiarze Dostojewskiego, ale dużo bardziej pogodnie i  z pozycji wyrozumiałości dla ułomności śmiesznostek drugiego człowieka.  Może  stąd też wynika trudność, jak tę opowieść zawartą w libretcie potraktować. Czy jako farsę, ale nie jest zjadliwa i  przecież farsą tak naprawdę nie jest, czy jako opowiedzianą z lekkością historię o naszych niedoskonałościach , które towarzyszą całemu życiu (...)- Myślę, że dużą scenę – nawet przy kameralnym dziele - zawsze można zapełnić atrakcyjnością bycia scenicznego bohaterów. Poza tym obok postaci wiodących równie istotną funkcję pełnić może  w tej operze chór, który jest świadkiem scenicznych wydarzeń. A że w Operze Nova w Bydgoszczy chór jest 60-sobowy to siłą rzeczy musi być tak uruchomiony, by wyraziście i znacząco uczestniczyć i towarzyszyć perypetiom głównych bohaterów dramatu.  W operze i w balecie już nie tylko perfekcja techniczna wykonawców jest najistotniejsza, liczy się także jak została ona „spożytkowana” przez inscenizację. Dlatego staram się korzystając  z zasad scenicznej sztuki powiedzieć coś więcej o bohaterach, a nie tylko skupiać się na pokazaniu ich umiejętności czysto wokalnych. Dążę do tego, by każda postać żyła swoim życiem, posiadała swój charakter i uwiarygodniała swą niezbędność na scenie. Tak powstaje wymyślony świat rządzący się własną, stworzoną na jego potrzeby ekspresją."