Aktorzy żydowscy

Aktorzy żydowscy“ to spek­takl próbu­jący sportre­tować grupę o nie­jas­nym sta­tusie, w której zarówno słowo „aktorzy” jak i „żydowscy” bywa kwes­t­ionowane. Uwięzieni w nieustan­nym próbowa­niu pier­wszej sceny spek­taklu, którego pre­miera od kilkudziesię­ciu lat nie ujrzała światła dzi­en­nego uciekają w opowieść o sobie, próbują zdefin­iować paradoksy nie pozwala­jące im zro­bić kole­jnego kroku, uciec od etykiet i uproszczeń.

Zamknięci w kap­sule cza­sowej przemierzają kole­jne momenty włas­nych his­torii, uwięzieni w przeszłości, ale i w oczeki­wa­ni­ach staw­ianych im przez otocze­nie. Nie widzą ter­aźniejs­zości, bo wiąże ich pamięć i konieczność pamię­ta­nia o przeszłości i kon­tekś­cie miejsca. Próba uwol­nienia się od pamięci jest herezją, pow­tarzanie tego samego przekleństwem.

Szóstka aktorów prowadzi opowieści oparte na włas­nych życio­rysach, doświad­czeni­ach, waha­ni­ach. Żaden z nich nie może jed­nak zag­waran­tować, że powie tylko prawdę. Ta fan­tazja oparta jest na oso­bis­tej opowieści, ale daleka od doku­men­tal­nej prawdy. Zmyśle­nie bywa więcej warte, kiedy gwarancją jego prawdzi­wości staje się własna twarz. Ale czy twarz aktora może być wiarygodna?

Dlat­ego mimo pozorów wiary­god­ności trzeba przyjąć założe­nie, że opinie postaci aktorów w spek­taklu nie zawsze są opini­ami aktorów gra­ją­cych w spektaklu.