Nasze komentarze - Naszym zdaniem

Któregoś pięknego poranka obudziłem się, wstałem i patrząc w nadające się do umycia okno stwierdziłem, że przyszedł właśnie ten moment...

Profesor Maciej Giertych swoją niedawną wypowiedzią zaszokował Europę. Na forum Parlamentu Europejskiego wystawił laurkę hiszpańskiemu dyktatorowi, generałowi Franco.

Czy w ogniu ludzkich uczuć istnieje przyjaźń damsko-męska? Pytanie nie stawiane po raz pierwszy ani po raz ostatni. Rozważmy więc : jest to możliwe czy też nie?

Jako pierwsi odkrywamy tajemnice pamiętnika prezesa PZPN, Michała Listkiewicza. Po jego lekturze, możemy powiedzieć z przekonaniem : mundial nam się jednak udał...

Paris Hilton pokazała (oczywiście niechcący) swą wątpliwej urody pierś na planie najnowszego teledysku. Tak, tak! Okazało się, że ta pani ma jednak talent! Głupcy, którzy ciągle się czepiali sugerując, że jej jedynym potencjałem jest rodzinny majątek... Ale to nie wszystko, wszak Paris to tylko egzotyczna ciekawostka rodem zza oceanu, tymczasem warto spojrzeć na to, co się dzieje na naszym podwórku, pełnym gwiazd i nieziemskiego, subtelnego piękna.

Wyobraźmy sobie następującą sytuację: przychodzi młody człowiek do szkoły, jak gdyby nigdy nic stoi na środku głównego holu, czekając na dzwonek pozwalający wyjść na przerwę. Po chwili, gdy hol się wypełnia, ów młodzieniec wyciąga ojcowską broń i zaczyna strzelać. Na oko ginie dwadzieścia parę osób, w tym znienawidzony nauczyciel matematyki. Na pierwszy rzut oka można pokusić się o stwierdzenie, że zaistniała sytuacja nosi znamiona tragedii, tudzież nieszczęśliwego wypadku - chłopak przecież przypadkowo wyciął w pień połowę uczniów.

Miało być o pięknie, nie będzie. Miało być o skórze aksamitnej, o kształtach uwodzących, o twarzyczkach idealnych, nie będzie. Nie jestem w nastroju na piękno. Zresztą nie tylko dzisiaj już od jakiegoś czasu czuję wszechogarniającą mnie brzydotę Lepersów i Giertoli. Pytanie – brzydotę czego?

Polacy kochają rozpamiętywać minione czasy, o ile są to dla nich podniosłe, radosne chwile. Kochają romantyczne zrywy, kochają wygraną Jagiełły z Krzyżakami w małej wiosce przed sześciuset laty, cud nad Wisłą również. Trochę mniej kochają nieudane powstania, a w zasadzie... najchętniej by o nich w ogóle nie rozmawiali. Chcą być głaskani, chcą potwierdzenia swojej wyjątkowości. Taak, Polacy kochają pompować swój patriotyzm, ego i dumę...

Wyjdę jutro z domu. Będzie piękny poranek, słońce wlezie na swoje miejsce, chmury stadnie brykną w swoją stronę. Przejdę może dwieście metrów, po czym złapię pierwszego z brzegu kota. Spojrzę mu w oczy, pogłaskam. Nawet się uśmiechnę do tego niewinnego stworzonka. Chwilę się zawaham, czy wyciągnąć nóż.

Skąd się wzięła to cholerna ludzka obłuda? Wszyscy stoją murem za Ojcem Dyrektorem, chcą zagazować komunistów i gejów, a śmierć traktują jako coś zabawnego, ciekawy przerywnik w ciągłym dążeniu do moralnej doskonałości. Poczułem, że coś tu jest nie tak, że coś nie pasuje do tego wszystkiego. Ja byłem nienadającym się do stadnego życia ogniwem. I chyba wciąż nim jestem. Nie nauczyłem się jeszcze czerpać całymi garściami przyjemności z rozrywki, jaką jest życie. Cudze życie. A w szczególności śmierć, pełna przepychu i tragedii.