Sztuka odpowiedzialna globalnie?
Opis spektaklu
W czasach, kiedy lokalność produkowana jest na zamówienie jako produkt kulturalno-turystyczny lub służy terapeutycznemu ekscytowaniu się pseudogłębią związanych z nią mitologii, odwracając naszą uwagę od procesów i zjawisk globalnych, uniemożliwiając myślenie całościowe i systemowe, dostrzeganie mechanizmów kryjących się pod powierzchnią codzienności, bardzo ważną rolą sztuki staje się ujawniania, oświetlanie i wydobywanie nieoczywistych powiązań pomiędzy różnymi poziomami rzeczywistości: planem mikro i makro, codziennością ulic małych miasteczek i ośrodkami decyzyjnymi banków inwestycyjnych i organizacji międzynarodowych, globalną bogatą Północą i globalnym biednym Południem, stanowiącym zaplecze taniej siły roboczej, przestrzeń neokolonialno-prywatyzacyjnej ekspansji i miejsce pozyskiwania za bezcen surowców dla tej pierwszej. Nie zrozumiemy upadku lokalnych przemysłów i zakładów produkcyjnych, fenomenu „chwilówek” czy znikania małych lokalnych zakładów rzemieślniczych bez poznawczej wycieczki na Wall Street, do Międzynarodowego Funduszu Walutowego czy Banku Światowego.
W jaki sposób sztuka pomóc może w uchwyceniu tych powiązań? Jakich narzędzi powinna użyć, żeby sama nie stała się marką „fairtrade”, ale pozostała skuteczna politycznie, wpływając na debatę publiczną nie tylko i nie tyle lokalną, ile toczoną w skali globalnej? Jak podejmować „sprawy zagraniczne”, jak uprawiać krytyczną geopolitykę, posługując się sztuką, która w arsenale swoich dramaturgicznych środków ma zarówno wyrafinowane i subtelne narzędzia estetyczne, jak też wyraziste i konfrontacyjne środki protestu, oporu czy sprzeciwu? Jak uniknąć problemu mówienia „w czyimś imieniu”, zabierania głosu w sprawie tych, których nie poznało się dogłębnie lub nie zna się z własnego doświadczenia, zarazem spełniając etyczny obowiązek interweniowania w sytuacji nieludzkich tragedii polityczno-ekonomiczno-humanitarno-egzystencjalnych, jak sytuacja imigrantów z Syrii, Erytreii czy Somalii na greckiej wyspie Kos, na granicy Grecji i Macedonii, w tunelu między Francją a Wielką Brytanią, na Sycylii czy Lampedusie? I w końcu zadać trzeba pytanie, czy idąc za postulatami Susan Buck-Morse, nie jest już najwyższy czas, by pomyśleć o nowym uniwersalizmie, odkryć go lub zaprojektować, pokazując jak wiele wspólnego mają dzisiaj ze sobą ludzie z różnych stron świata. I że to bardzo ważne politycznie, żeby sobie to uświadomić. Wokół tych pytań i tematów zorganizowana zostanie druga z debat festiwalowych.
Uczestnicy: Monika Bobako, Kacper Pobłocki, Anna Ptak, Major Sium