Słowacki. 5 dramatów. Rekonstrukcja historyczna (Mazepa, Sen Srebrny Salomei, Ksiądz Marek, Horsz)

Punktem wyjścia większości dramatów Słowackiego są wydarzenia historyczne.

Punktem wyjścia najważniejszych jego tekstów są wydarzenia z historii Polski. Słowacki, w przeciwieństwie do wielu innych autorów, nie mitologizuje naszej historii. Pokazuje rozpad tożsamości, kres wspólnotowej narracji, ale także możliwe scenariusze odzyskania siły. W jego dramatach pełno jest ambiwalencji, pełno pęknięć. Nic nie jest pewne, nic nie jest stałe. Słowacki prezentuje Polaków jako ludzi nie rozumiejących własnej historii, wyzbytych tożsamości, tępo broniących własnej tradycji, ze strachu wypychających obcych poza swoją wspólnotę, a jednocześnie imponujących w poszukiwaniu podmiotowości, w niezgodzie na kolonizację. Słowacki nie powiela stereotypów dotyczących własnej historii, tradycji, kultury, jego twórczość jest próbą spojrzenia na Polskę poza narzuconymi stereotypami i autostereotypami, bez konieczności ciągłego udowadniania, że jest ona nic nie warta lub że jest najważniejsza na świecie.

Przedstawienie Słowacki. 5 dramatów. Rekonstrukcja historyczna. oparte jest na pięciu tekstach teatralnych Juliusza Słowackiego, osadzonych w konkretnym polskim historycznym kontekście. Składają się nań Mazepa, Sen srebrny Salomei, Ksiądz Marek, Horsztyński, Kordian. Jest ono próbą przywrócenia krytycznego wymiaru twórczości Słowackiego i za jej pomocą podjęcia debaty na temat postkolonialnych uwikłań naszej historii i kultury, stale obecnych w naszym życiu od 300 niemalże lat.  Proszę nam wierzyć - dzisiaj też!