Opowieści zimowe

Centralną baśnią Opowieści zimowych będzie Królowa śniegu, jedna z najbardziej znanych i najwspanialszych baśni Andersena. W siedmiu częściach, pełnych niesamowitych przygód i emocji, Andersen snuje historię dojrzewania Kaja i Gerdy. Zachwycający jest nie tylko poetycki zamysł baśni, jej wielowarstwowa symbolika, ale też psychologiczna głębia obrazu dorastania: buntowi Kaja towarzyszy połączenie lęku i podniecenia, tak charakterystyczne dla wchodzenia w świat dorosłych. Fabułę baśni napędzają poszukiwania Kaja przez Gerdę: jej wędrówka przez szereg dziwnych światów, z których każdy – jak pisze w biografii Andersena Jackie Wullschläger – „odsłania jakiś absurdalny przejaw ludzkiej słabości”. Kaj i Gerda szczęśliwie wracają do domu, ale nie są już dziećmi – jakąś część dzieciństwa bezpowrotnie utracili.

Choinka i Śniegowy bałwan to z kolei para wyjątkowo groteskowych bohaterów. Historie ich życia, opowiedziane dowcipnie, i z pewnością mniej dramatycznie niż przygody Kaja i Gerdy, są jednak dużo bardziej tragiczne. Choinka nie potrafi cieszyć się chwilą. Nigdy nie jest szczęśliwa, bo zawsze oczekuje czegoś więcej. Starzeje się i „umiera” pogrążona w żalu i tęsknocie za tym, co przeminęło. Bałwan zakochuje się w piecu i wraz z nadejściem wiosny topi się niespełniony. I Choinka, i Bałwan przemijają tak, jak przemija każda opowieść. Historię przypłacają niejako własnym życiem. Andersen znalazł w baśni idealny gatunek, który pozwolił mu odmalować wiele z własnych rozczarowań – Choinka jest wzruszającym, słodko-gorzkim autoportretem.

Nowatorstwo Andersena-baśniopisarza polegało na tym, że o trudnych sprawach opowiadał z wielkim poczuciem humoru. Oddają to znakomicie nowe tłumaczenia jego utworów, przygotowane przez Bogusławę Sochańską po raz pierwszy bezpośrednio z języka duńskiego. Opowieści zimowe będą sceniczną baśnią o poszukiwaniu siebie, o trudnej do spełnienia misji, o przemijaniu, o podróży przez rozmaite pory roku i niezwykłe krajobrazy. Dla małych i dużych, zbuntowanych i wrażliwych, dla tych, którzy czekają na kolejną zimę, choć tegoroczny śnieg jeszcze nie stopniał, dla marzycieli i fantastów, którzy co jakiś czas szukają pretekstu, by wyruszyć na koniec świata, choćby tylko w wyobraźni. Dla wszystkich, którzy lubią się śmiać, słuchając smutnych opowieści.